Wycieczka przez Beskid Śląski

2024-11-19

Wpis z cyklu Co robić z dzieckiem w Polsce :) Tworzymy tą wiedzę z Wami- mamami, które , jak Wy szukacie ciekawych miejsc z dziećmi w naszym mieście.

Kolejną atrakcje przygotowała dla nas mama- Pani Sylwia Kapłon - mama Emilki, pasjonatka aktywnego spędzania czasu z dzieckiem. Dziś pokaże Wam wspaniałą wycieczkę dla rodzin z dziećmi. Pani Sylwia prowadzi ciekawe konto na Instagramie, na które serdecznie Was zapraszamy:

Sylwia Kapłon (@podrozniczo_z_sylwia_emilka) • Zdjęcia i filmy na Instagramie

Beskid Śląski to region o bogatej historii, malowniczych krajobrazach i niezliczonych atrakcjach dla miłośników natury oraz aktywnego wypoczynku. To niezwykle urocze pasmo górskie, stanowiące część Beskidów Zachodnich. Znajdujące się w województwie śląskim, przy granicy z Czechami oraz Słowacją. Beskid Śląski tworzą dwa grzbiety górskie: Czantorii i Baraniej Góry, które rozdziela dolina rzeki Wisły. Graniczy z Beskidem Żywieckim na południowym wschodzie, z Kotliną Żywiecką na wschodzie, z Beskidem Małym na północnym wschodzie, z Beskidem Śląsko – Morawskim na zachodzie, natomiast na północy z Pogórzem Śląskim.

Do 1968 roku góry leżące na zachód od rzeki Olzy zaliczano do Beskidu Śląskiego, potem wyodrębniono je jako Beskid Morawsko – Śląski. Granicą pomiędzy Beskidem Śląskim a Morawsko – Śląskim jest Przełęcz Jabłonowska oraz doliny spływającego spod przełęczy na północ potoku Osetnica i rzeki Olzy.

Najwyższymi szczytami Beskidu Śląskiego są Skrzyczne, Barania Góra, Klimczok a także Czantoria i Równica.

W październikowy weekend wybraliśmy się na weekend do Wisły, aby móc zobaczyć Beskidy w jesiennej odsłonie. Naszym pierwszym celem była Barania Góra. To bardzo widokowy szczyt w południowo – wschodniej części Beskidu Śląskiego. Wznosi się na wysokość 1220 m n.p.m. Wierzchołek jest kopulasty, a na jego szczycie znajduje się wieża widokowa, z której przy dobrej pogodzie można dojrzeć nawet Tatry.

Pierwszym zdobywcą Baraniej Góry był książę pszczyński Ludwik Anhalt – Coethen w 1810 roku. W XIX wieku Habsburgowie z Cieszyna wybudowali drewniany zameczek myśliwski na Polanie Przysłop, w którym w 1925 roku uruchomiono schronisko. Wtedy również wytyczono sieć szlaków pieszych.

Na Baranią Górę wiedzie kilka szlaków. My wyruszyliśmy na szczyt spod płatnego parkingu niebieskim szlakiem z Wisły Czarnej. Długość szlaku wynosi 7,4 km w jedną stronę oraz 652 metry podejścia. Czas przejścia to 2:50h. Nam udało się wejść w 2 godziny.

Początkowo przez około 2500 metrów droga wiedzie asfaltem przez malowniczą Dolinę Białej Wisełki. Dookoła otaczały nas drzewa w pięknych, jesiennych barwach. Towarzyszył nam także potok Białej Wisełki tworzący szereg wodospadów i progów skalnych. Nazywają się one Kaskady Rodła. Nazwa została nadana przez Członków Towarzystwa Miłośników Wisły, którzy zaczerpnęli ją od przedwojennego Znaku Rodła, symbolizującego zjednoczenie Ziem Polskich.

Wysokość wodospadów wynosi od 0,5 do 5 metrów. Po drodze mijaliśmy niewielkie gospody, oferujące zimowe czy letnie kuligi. Następnie weszliśmy do lasu a asfalt zmienił się w leśną, kamienistą ścieżkę. Droga cały czas pnie się do góry. W końcu wyszliśmy z lasu i zaczęły pojawiać się widoki na Beskid Śląski i Mały. Kiedy wreszcie zmęczeni, lecz dumni z naszej ośmioletniej córki, dotarliśmy na szczyt, od razu wdrapaliśmy się na żółtą, 15 – metrową wieżę widokową. Została wzniesiona w 1991 roku i roztaczają się z niej piękne widoki. Ujrzeć możemy Beskid Śląski, Mały, Makowski, Żywiecki wraz z Babią Górą, a także Małą Fatrę czy Tatry, których nam niestety nie udało się zobaczyć. Uniemożliwiły nam to chmury, które co pewien czas zasłaniały słońce. Wiał również zimny wiatr, który zmusił nas do szybszego powrotu do samochodu. Wracaliśmy tą samą drogą.

Źródła Wisły znajdują się na zachodnim stoku Baraniej Góry. Ma ona dwa potoki. Na wysokości 1107 m n.p.m. wypływa Czarna Wisełka. Natomiast na wysokości 1080 m n.p.m. – Biała Wisełka. Oba potoki łączą się w Jeziorze Czerniańskim, które odwiedziliśmy następnego dnia podczas wycieczki Zieloną Ciuchcią Wiślańską.

Kolejnym szczytem zdobytym podczas weekendu w Beskidzie Śląskim były Trzy Kopce Wiślańskie. Startowaliśmy z Wisły, z ulicy 11 Listopada. Od początku, droga asfaltowa pnie się do góry. Po około 300 metrach, minęliśmy plac zabaw, skręciliśmy w prawo i zaczęliśmy iść leśną ścieżką. Po kilku minutach, ponownie wyszliśmy na asfalt, który towarzyszył nam prawie do samego końca. Minęliśmy kilka zabudowań a dookoła rozpościerały się piękne widoki na góry. Po ponad 3 kilometrach, znowu wkroczyliśmy na leśną drogę. Przeszliśmy przez szczyt Kamienny mierzący 790 m n.p.m. i w ciągu 15 minut dotarliśmy do naszego celu. Trzy Kopce Wiślańskie położone są na wysokości 810 m n.p.m. Ze szczytu mogliśmy podziwiać Skrzyczne, Kotarz, Czantorię, Równicę, Stary Groń czy Grabową. Charakterystyczne dla owego szczytu są trzy kamienie, na których umieszczone są nazwy trzech miejscowości takich jak Brenna, Ustroń, Wisła, ponieważ Trzy Kopce Wiślańskie leżą u zbiegu granic tych miast.

Po zrobieniu kilku zdjęć ruszyliśmy ku prywatnemu schronisku Telesforówka, znajdującego się 300 metrów od szczytu. Można tutaj wynająć nocleg czy zjeść ciepły posiłek. Na zewnątrz znajdują się stoliki z ławkami. Niestety, my nie zostaliśmy tam długo, gdyż zaczął wiać silny wiatr a od strony gór zbierały się deszczowe chmury. Postanowiliśmy wracać. Szliśmy tym samym szlakiem. W połowie drogi zaczął padać deszcz, więc czym prędzej wróciliśmy do apartamentu.

Po południu wybraliśmy się na objazdową wycieczkę po Wiśle Zieloną Ciuchcią Wiślańską. Zobaczyliśmy skocznię im. Adama Małysza, Zameczek Prezydenta a także zaporę na Jeziorze Wiślańskim.

Weekend, pomimo zmiennej pogody był bardzo udany a jesienne, górskie krajobrazy przepiękne. Koniecznie trzeba wybrać się w Beskidy i na własne oczy zobaczyć ferię barw zanim liście opadną z drzew na długie, zimowe tygodnie.